ഒരിടത്ത്, കനക്പൂരി എന്ന രാജ്യത്ത് രാമു എന്നൊരു പാവം മീൻപിടുത്തക്കാരൻ ഉണ്ടായിരുന്നു. രാമുവിന് ഗൗരി എന്നൊരു മകളുണ്ടായിരുന്നു. ഗൗരിക്ക് കാഴ്ചയില്ലായിരുന്നു, എങ്കിലും അവൾ വളരെ സുന്ദരിയായിരുന്നു.
ഒരു ദിവസം രാവിലെ രാമു മീൻപിടിക്കാൻ പോയി. പക്ഷെ എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും ഒരൊറ്റ മീനും കിട്ടിയില്ല. “ഇന്ന് വെറും കയ്യോടെ വീട്ടിൽ പോകേണ്ടി വരുമല്ലോ,” രാമു വിഷമിച്ചു. വൈകുന്നേരമായപ്പോഴേക്കും ആകെയുണ്ടായിരുന്നത് രണ്ടോ മൂന്നോ ചെറിയ മീനുകൾ മാത്രം. അത് വിറ്റ് കിട്ടിയ തുച്ഛമായ പണം കൊണ്ടാണ് അവർക്ക് അന്നത്തെ അരി പോലും വാങ്ങിയത്.
വീട്ടിലെത്തിയ രാമു കണ്ടത് ഗൗരി വിഷമിച്ചിരിക്കുന്ന ഗൗരിയെ ആണ് . “എന്താ പറ്റിയെ മോൾക്ക്. എന്താ വിഷമിച്ചിരിക്കുന്നത്? രാമു ചോദിച്ചു. അച്ഛൻ വരാൻ വൈകിയത് കൊണ്ടാണെന്ന് ഗൗരി പറഞ്ഞു.ഇന്ന് മീൻ കിട്ടാൻ വൈകിയതുകൊണ്ടാ…” രാമു അവളെ സമാധാനിപ്പിച്ചു. “നാളെ മുതൽ നീയും എന്റെ കൂടെ വരണം. അപ്പോൾ നമ്മൾക്ക് വിഷമം തോന്നില്ല.”
പിന്നീട് രാമു ഗൗരിയെയും കൂട്ടി മീൻപിടിക്കാൻ പോയി. വഞ്ചിയിലിരുന്ന് ഗൗരിക്ക് കാഴ്ചയില്ലാത്തതുകൊണ്ട് അരികിൽ നോക്കി ഇരിക്കാനേ കഴിഞ്ഞുള്ളൂ. അപ്പോഴും രാമുവിൻ്റെ വലയിൽ മീനൊന്നും വന്നില്ല. അപ്പോഴാണ് രഘു എന്ന മറ്റൊരു മീൻപിടുത്തക്കാരൻ അവിടെയെത്തിയത്. “ഹേയ് രാമു, ഇതാരാ നിന്റെ കൂടെ? അന്ധയാണല്ലേ?” രഘു കളിയാക്കി. രാമുവിന് അത് കേട്ട് ദേഷ്യം വന്നു. “എന്റെ മോളെ കളിയാക്കരുത്!” കിശൻ ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു.
ഉച്ച ആയപ്പോൾ ഗൗരി പുഴകരയിൽ വഞ്ചിയിൽ ഇരുത്തി. രാമു കാട്ടിൽ നിന്ന് പഴങ്ങൾ പറിക്കാൻ പോയി. കുറെ നേരമായിട്ടും രാമു വന്നില്ല. അപ്പോൾ അതുവഴി രാജകുമാരൻ വീരൻ വരികയായിരുന്നു. ഒറ്റയ്ക്ക് കാട്ടിലിരിക്കുന്ന ഗൗരിയെ കണ്ടപ്പോൾ രാജകുമാരൻ ചോദിച്ചു: “സുന്ദരി, നീ ആരാണ്? എന്താണ് ഇവിടെ ഒറ്റയ്ക്ക്?” ഗൗരി കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞു. അപ്പോഴാണ് ഒരു സിംഹം അങ്ങോട്ട് വന്നത്! രാജകുമാരൻ ധൈര്യശാലിയായതുകൊണ്ട് ഗൗരിയെ രക്ഷിക്കാൻ സിംഹത്തെ നേരിട്ടു. സിംഹം കൊല്ലപ്പെട്ടു.
പിന്നീട് രാജകുമാരൻ രാമുവിനെ കണ്ടു. രാമു വിഷമിച്ചിരിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ രാജകുമാരൻ അവനോട് ഗൗരിയെ വിവാഹം കഴിക്കാൻ ആഗ്രഹം ഉണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞു. രാമു രാജകുമാരനോട് സത്യം പറഞ്ഞു – ഗൗരിക്ക് കാഴ്ചയില്ല! ഇതുകേട്ട് രാജകുമാരൻ നിരാശനായി.
അതേ സമയം, രാമു ഗൗരിയെ ഒരു അത്ഭുത വൈദ്യന്റെ അടുത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോകാൻ തീരുമാനിച്ചു. അവർ പോകുന്ന വഴി ഒരു രാക്ഷസൻ്റെ മുന്നിൽ അകപ്പെട്ടു. രാക്ഷസൻ അവർ ഇരുന്നിരുന്ന മരത്തിനു ചുറ്റും തീ നിറച്ച വലയത്തിലാക്കി! രാമു വല്ലാതെ ഭയന്നു. എന്നാൽ ഗൗരി ധൈര്യമായി നിന്നു. “പിതാവേ, ഭഗവാനിൽ എല്ലാം ഏൽപ്പിക്കാം.” രാമു അടുത്തു ഒരു കിണർ കണ്ടു. തീ ചാടികിടന്നു. കിണറ്റിൽ നിന്ന് വെളളം എടുത്ത് രാമു തീ അണച്ചു. ഗൗരിയെ രക്ഷിച്ചു.
അപ്പോഴാണ് അവർക്ക് ഒരു കിണറ്റിൽ നിന്ന് ഒരു ശബ്ദം കേട്ടത്. “എന്നെ രക്ഷിക്കൂ!” രാമു ചെന്ന് നോക്കിയപ്പോൾ കിണറ്റിൽ ഒരു സ്വർണ്ണ ആപ്പിൾ! ആ ആപ്പിളിൽ നിന്ന് ഒരു ശബ്ദം വന്നു. “ഞാനൊരു ദേവതയാണ്. രാക്ഷസൻ എന്നെ ഈ ആപ്പിളിൽ ഒളിപ്പിച്ചു.” ആപ്പിൾ കാണാതെ, സ്പർശിക്കാതെ കഴിച്ചാൽ രാക്ഷസന്റെ മായയിൽ നിന്നു ഞാൻ രക്ഷപെടും എന്ന് ദേവത പറഞ്ഞു.
ഗൗരി ധൈര്യമായി ആ ആപ്പിൾ തൻ്റെ വായയിൽ വെച്ചു തരാൻ രാമുവിനോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു.ഗൗരി അത് കഴിച്ചു! അത്ഭുതം! രാക്ഷസന്റെ മായ മാഞ്ഞു! ദേവത മോചിതയായി!
ദേവത ഗൗരിയോട് ചോദിച്ചു: “നിനക്കെന്താണ് വേണ്ടത്?”
ഗൗരി പറഞ്ഞു: “എനിക്ക് എന്റെ കണ്ണുകളുടെ കാഴ്ച തിരികെ വേണം!”
അത്ഭുതം! ഗൗരിക്ക് കാഴ്ച തിരിച്ചുകിട്ടി! അവൾക്ക് എല്ലാം കാണാൻ തുടങ്ങി! “പിതാവേ, നോക്കൂ! എനിക്ക് എല്ലാം കാണാൻ കഴിയുന്നു!” ഗൗരി സന്തോഷത്താൽ വിളിച്ചുപറഞ്ഞു.
രാജകുമാരൻ ഗൗരിയെ തിരഞ്ഞു വീണ്ടും വരികയായിരുന്നു. രാജകുമാരനു ഗൗരിയെ മറക്കാൻ കഴിയുമായിരുന്നില്ല. കാഴ്ച ഇല്ലെങ്കിലും ഗൗരിയെ വിവാഹം കഴിക്കാൻ അച്ഛനിൽ നിന്നും രാജകുമാരൻ സമ്മതം വാങ്ങിയിരുന്നു.
രാജകുമാരൻ പറഞ്ഞു: “ഗൗരിയുടെ ബുദ്ധിമുട്ട് എനിക്കൊരു പ്രശ്നമല്ല. അവളുടെ നല്ല മനസ്സ് തന്നെയാണ് എനിക്ക് പ്രധാനം.”
രാമു രാജകുമാരനോട് നടന്ന കാര്യങ്ങൽ തുറന്നു പറഞ്ഞു.ഗൗരിക്ക് കാഴ്ച തിരിച്ചുകിട്ടിയതറിഞ്ഞപ്പോൾ രാജകുമാരന് അതിയായ സന്തോഷം
അങ്ങനെ, ഗൗരിയും രാജകുമാരൻ വീരനും തമ്മിൽ വിവാഹിതരായി. രാമു സന്തോഷത്തോടെ മകളുടെ സന്തോഷത്തിൽ പങ്കുചേർന്നു. അവർ എല്ലാവരും സന്തോഷത്തോടെ ജീവിച്ചു.